แค่นแคะ คือ

• ก. เฟ้นหาความชั่วขึ้นมากล่าว, เซ้าซี้จะให้ได้สมประสงค์.

• แค     น. ชื่อไม้ต้นชนิด Sesbania grandiflora Pers. ในวงศ์ Leguminosae ดอกมีทั้งสีขาวและสีแดง ยอดอ่อน ดอก และฝักกินได้ เปลือกใช้ทำยา,
• แค่     ว. เพียง, เท่า.
• แค่น     ก. ฝืน เช่น แค่นกิน, คะยั้นคะยอ เช่น แค่นให้กิน, ทำไม่เป็นหรือไม่สันทัดแล้วยังอวดดีขืนทำ เช่น แค่นทำ, สะเออะ เช่น ไม่มีเงินยังแค่นแต่งตัวโก้.
• แคะ     ๑ น. ชาวจีนพวกหนึ่งในมณฑลกวางตุ้งของประเทศจีน เรียกว่า จีนแคะ, เรียกภาษาของชาวจีนพวกนี้ว่า ภาษาแคะ. ๒ ก.
• คะ     ๑ คำกร่อนของคำหน้าซึ่งซ้ำกับคำหลังในคำที่มี ค เป็นพยัญชนะต้นในบทกลอน เช่น ครื้นครื้น กร่อนเป็น คะครื้น โครมโครม กร่อนเป็น คะโครม
• ค่อนแคะ    ก. ค้นหาเอาสิ่งที่ไม่ดีขึ้นมากล่าวติเตียน.
• ระแคะ    น. เล่ห์, เงื่อนความ.
• แคะไค้    ก. ซอกแซกหาเรื่องขึ้นมาว่า.
• แคะได้    ขี้บ่น คอยจับผิด จับผิด
• ไม้แคะหู    น. เครื่องมือชนิดหนึ่งทำด้วยโลหะหรืองาเป็นต้น ปลายโค้งหรืองอคล้ายจวัก สำหรับแคะและควักขี้หู.
• แคะออก    แงะออก งัดออก
• ขุ่นแค้น    ก. โกรธอย่างเจ็บใจ.
• ข้นแค้น    ก. อัตคัด, ขัดสน, มักใช้เข้าคู่กับคำ ยากจน เป็น ยากจนข้นแค้น.
• ต้นแค    sesbania formosa sesbania grandiflora
• แร้นแค้น    ว. ฝืดเคือง, ขัดสน, ขาดแคลน, เช่น เขามีชีวิตอยู่อย่างแร้นแค้นขาดแคลนไปเสียทุกสิ่งทุกอย่าง.

• ทำไมคุณแค่นแคะฉันจัง ?