แฉว คือ

• ฉะแหฺว
  (โบ) ว. ที่รุ้ง, ที่คุ้ง, ที่เวิ้ง.

• แฉ     ๑ น. เครื่องตีชนิดหนึ่ง ทำด้วยโลหะ สำหรับตีขัดจังหวะ เล็กกว่าฉาบ. ๒ ก. แบ, ตีแผ่, เปิดเผย, เช่น แฉไพ่.
• ฉวี    ฉะหฺวี น. ผิวกาย. (ป., ส. ฉวิ).
• แฉ่    ว. เสียงดังเช่นนั้นอย่างเสียงฝนตกพรำ ๆ เป็นระยะ ๆ หรือเสียงที่เอาโลหะเผาไฟร้อนจุ่มลงในน้ำ.
• ฉวย    ก. คว้า จับ หรือหยิบเอาโดยเร็ว. สัน. ถ้า, แม้.
• ฉวะ    ฉะวะ (แบบ) น. ร่างสัตว์หรือคนที่ตายแล้ว, ซากศพ. (ป.; ส. ศว).
• ฉวัดเฉวียน    ฉะหฺวัดฉะเหฺวียน ก. อาการที่บินวนเวียนไปมาอย่างผาดโผน เช่น บินฉวัดเฉวียน, แล่นเร็วอย่างผาดโผน เช่น ขับรถฉวัดเฉวียน. ว. วนเวียน. (ข. ฉฺวาต่เฉวียล).
• แฉก    ว. ลักษณะของสิ่งที่เป็นแผ่นและแยกออกเป็นจัก ๆ หรือเป็นทางยาว เช่น พัดแฉก ดาว ๕ แฉก ใบตาลเป็นแฉก ๆ; เรียกพัดยศพระราชาคณะ มียอดแหลมและริมเป็นจัก ๆ ว่า พัดแฉก. น. ลักษณนามเรียกสิ่งที่มีลักษณะเป็นแฉก ๆ
• แฉง    น. กระบังศัสตราวุธ เช่น คนถือหอกแฉงปลอกทอง. (สุบิน). (ข.).
• แฉะ    ก. เปียกหรือชุ่มน้ำอยู่เสมอ เช่น ถนนแฉะ ตาแฉะ, เปียกหรือชุ่มน้ำเกินไป เช่น ข้าวแฉะ; ไม่รีบร้อน, เฉื่อยชา, เช่น ทำงานแฉะ.
• แฉ่ง    ว. ใช้ประกอบอาการของยิ้มหรือหน้าที่ร่าเริงเบิกบาน เช่น ยิ้มแฉ่ง หน้าแฉ่ง. น. เครื่องตีประกอบจังหวะทำด้วยโลหะ รูปอย่างม้าล่อ.
• ฉกฉวย    ก. ยื้อแย่งเอาไปต่อหน้า.
• ฉวยจับ    จับ ตะครุบ
• ฉวยมา    ได้รับ ซื้อมา
• ฉวยไป    ขโมย เอาไป คว้าไป
• ฉวยไว้    คว้าไว้

• เอาแบบนี้มั้ย " นักสิทธิมนุษยชน ถูกแฉว่าลวงโลก ฆ่าตัวตาย "
• หรือจะให้ชั้นแฉว่าเธอเป็นพวกขี้ขโมยดีน้า
• อะไรจะห้ามฉันไม่ให้แฉว่านายเป็นตำรวจ
• นักสืบอัจฉริยะถูกแฉว่าเป็นนักต้มตุ๋น
• เขารู้ว่าถ้าเคนิกแฉว่าเขาเป็นไฮดร้า