แฉ่ง คือ

• ว. ใช้ประกอบอาการของยิ้มหรือหน้าที่ร่าเริงเบิกบาน เช่น ยิ้มแฉ่ง หน้าแฉ่ง.
  น. เครื่องตีประกอบจังหวะทำด้วยโลหะ รูปอย่างม้าล่อ.

• แฉ     ๑ น. เครื่องตีชนิดหนึ่ง ทำด้วยโลหะ สำหรับตีขัดจังหวะ เล็กกว่าฉาบ. ๒ ก. แบ, ตีแผ่, เปิดเผย, เช่น แฉไพ่.
• แฉ่     ว. เสียงดังเช่นนั้นอย่างเสียงฝนตกพรำ ๆ เป็นระยะ ๆ หรือเสียงที่เอาโลหะเผาไฟร้อนจุ่มลงในน้ำ.
• ยิ้มแฉ่ง    ก. ยิ้มอย่างร่าเริงเบิกบาน.
• เต้นแร้งเต้นแฉ่ง    (สำ) ก. แสดงอาการดีอกดีใจหรือสนุกสนานด้วยการกระโดดโลดเต้น.
• แฉก    ว. ลักษณะของสิ่งที่เป็นแผ่นและแยกออกเป็นจัก ๆ หรือเป็นทางยาว เช่น พัดแฉก ดาว ๕ แฉก ใบตาลเป็นแฉก ๆ; เรียกพัดยศพระราชาคณะ มียอดแหลมและริมเป็นจัก ๆ ว่า พัดแฉก. น. ลักษณนามเรียกสิ่งที่มีลักษณะเป็นแฉก ๆ
• แฉง    น. กระบังศัสตราวุธ เช่น คนถือหอกแฉงปลอกทอง. (สุบิน). (ข.).
• แฉว    ฉะแหฺว (โบ) ว. ที่รุ้ง, ที่คุ้ง, ที่เวิ้ง.
• แฉะ    ก. เปียกหรือชุ่มน้ำอยู่เสมอ เช่น ถนนแฉะ ตาแฉะ, เปียกหรือชุ่มน้ำเกินไป เช่น ข้าวแฉะ; ไม่รีบร้อน, เฉื่อยชา, เช่น ทำงานแฉะ.
• ฉำแฉะ    ว. เฉอะแฉะ; อืดอาดล่าช้า.
• ชื้นแฉะ    ชื้น มีเหงื่อชุ่ม หมาด เย็นชืดเหมือนคนตาย เย็นชื้น เหนียวเหนอะ เปียก แฉะ โชก ชุ่มไปด้วยน้ํา
• ดังแฉ่    ฟ่อ ทําเสียงฟ่อ
• เป็นแฉก    เป็นพู
• เสียงแฉ่    เสียงฟ่อ
• แฉก ๆ    ว. ลักษณะของสิ่งที่เป็นแผ่นและแยกออกเป็นจัก ๆ หรือเป็นทางยาว เช่น พัดแฉก ดาว ๕ แฉก ใบตาลเป็นแฉก ๆ; เรียกพัดยศพระราชาคณะ มียอดแหลมและริมเป็นจัก ๆ ว่า พัดแฉก. น. ลักษณนามเรียกสิ่งที่มีลักษณะเป็นแฉก ๆ
• แฉลบ    ๑ ฉะแหฺลบ ก. อาการของสิ่งแบน ๆ เคลื่อนเฉไปเฉมาไม่ตรงแนวทาง เช่น ว่าวแฉลบ ร่อนกระเบื้องให้แฉลบไปตามผิวน้ำ. ว. อาการที่เคลื่อนเฉไปเฉมาไม่ตรงแนวทาง เช่น นกบินแฉลบ รถวิ่งแฉลบ. ๒ ฉะแหฺลบ น. ชื่อไม้ต้น ๒

• เขายิ้มแฉ่งอย่างที่ฉันไม่เคยเห็นมาก่อนเลย
• ลูกสาวคนเดียวฉันยิ้มแฉ่งอยู่เลย
• ก็ได้ แต่คุณต้องเลิกยิ้มแฉ่ง
• ทำไมยิ้มแฉ่งอย่างนั้นล่ะ
• เธอเห็นยิ้มแฉ่งนั่นมั๊ย ?
• แล้วทำไมยิ้มแฉ่งแบบนั้น
• คุณจะได้เจออะไรที่ยิ่งกว่าเกลือสินเธาว์อีกแน่ นั่นคู่หูฉัน ยิ้มบานแฉ่งเลยว่ามั้ย