แตกแตน คือ

• ก. แตกกระจาย, แตกไม่เป็นชิ้นเป็นอัน.

• แตก     ก. แยกออกจากส่วนรวม เช่น แก้วแตก ชามแตก, ทำให้แยกออกจากส่วนรวม เช่น แตกสามัคคี แตกหมู่คณะ; คุมหรือควบคุมไว้ไม่อยู่ เช่น แตกฝูง ไฟธาตุแตก ใจแตก
• ตก     ก. กิริยาที่ลดลงสู่ระดับต่ำในอาการอย่างพลัดลง หล่นลง เช่น ตกบันได ตกต้นตาล เครื่องบินตก; ไหลลง, หยดลงมา, เช่น น้ำตก ฝนตก เหงื่อตก; ลดลง เช่น
• แตน     น. ชื่อแมลงประเภทเดียวกับต่อ แต่ขนาดเล็กกว่า โดยปรกติลำตัวยาวไม่เกิน ๑.๕ เซนติเมตร มีหลายชนิด อยู่ในวงศ์เดียวกับต่อ หลายชนิดอยู่เป็นฝูง
• ตน     น. ตัว (ตัวคน) เช่น ตนเป็นที่พึ่งของตน; ลักษณนามใช้เรียกเทวดา ยักษ์ หรือพวกกายสิทธิ์ เป็นต้น เช่น ยักษ์ตนหนึ่ง เทวดา ๒ ตน.
• ตั๊กแตน    ตั๊กกะ- น. ชื่อแมลงหลายชนิดในหลายวงศ์ ลำตัวยาว มีขนาดต่าง ๆ กัน อาจมีปีกหรือไม่มีก็ได้ พวกที่มีปีกจะมี ๒ คู่ คู่แรกค่อนข้างหนา ยาวและแคบ คู่หลังบางและกว้างใหญ่ พับไปอยู่ใต้ปีกคู่แรกได้ ปากเป็นชนิดกั
• ตกแต่ง    ก. ประดับ, ปรุงจัดให้ดี, ทำให้งาม.
• ลูกแตก    น. ลูกกระสุนที่มีดินปืนอย่างร้ายแรงอยู่ข้างใน เมื่อยิงหรือขว้างไปจะแตกออกเป็นชิ้นเล็ก ๆ.
• อกแตก    ว. ลักษณะของเมืองหรือวัดเป็นต้นซึ่งมีลำน้ำหรือทางผ่ากลาง เรียกว่า เมืองอกแตก วัดอกแตก; อาการของคนที่เก็บความรู้สึกอัดอั้นตันใจไว้จนทนไม่ไหว. อ. คำพูดที่เปล่งออกมาเมื่อตกใจเป็นต้น (ใช้แก่ผู้หญิง) เช่
• กั้งตั๊กแตน    ดู กั้ง ๑.
• ตาตั๊กแตน    ๑ ว. มีลักษณะที่ใสแจ๋ว. ๒ น. เทียนตาตั๊กแตน. (ดู เทียนตาตั๊กแตน).
• ตกแต่งด้วย    ประดับด้วย ประดับประดาด้วย
• ผู้ตกแต่ง    ผู้เสริมแต่ง
• รากแตก    ราก อ้วก คายออก อาเจียน
• แตกแถว    ก. แยกตัวออกจากพวกด้วยการกระทำหรือด้วยความคิด.
• แตกแยก    ก. แตกสามัคคี.