แตกเหล่าแตกก๊ก คือ

• แตกกลุ่ม
  แตกความสามัคคี

• แตก     ก. แยกออกจากส่วนรวม เช่น แก้วแตก ชามแตก, ทำให้แยกออกจากส่วนรวม เช่น แตกสามัคคี แตกหมู่คณะ; คุมหรือควบคุมไว้ไม่อยู่ เช่น แตกฝูง ไฟธาตุแตก ใจแตก
• แตกเหล่า     แตกฝูง แตกพวก แตกพวกแตกคณะ
• ตก     ก. กิริยาที่ลดลงสู่ระดับต่ำในอาการอย่างพลัดลง หล่นลง เช่น ตกบันได ตกต้นตาล เครื่องบินตก; ไหลลง, หยดลงมา, เช่น น้ำตก ฝนตก เหงื่อตก; ลดลง เช่น
• เห     ก. เบนไป เช่น เหหัวเรือ, เขว เช่น เขาเหไปเข้าข้างศัตรู, เฉ เช่น รถยนต์เหออกนอกทาง.
• เหล่     ว. เขมาก (ใช้แก่ตา).
• เหล่า     เหฺล่า น. พวก, ก๊ก, เช่น เหล่ามนุษย์ เหล่าสัตว์ เหล่าอันธพาล, กำลังพลของทหารซึ่งประกอบกับคำอื่นมีลักษณะเฉพาะของงาน เช่น เหล่าทหารปืนใหญ่
• ล่า     ก. ถอย (ใช้แก่คนจำนวนมาก ๆ) เช่น ล่าทัพ, บางทีก็ใช้เข้าคู่กันเป็น ล่าถอย เช่น กองทัพต้องล่าถอย; เที่ยวติดตามหา (เพื่อจับ ฆ่า หรือเพื่อการกีฬา
• กก     ๑ น. เรียกคำหรือพยางค์ที่มีตัว ก ข ค ฆ สะกดว่า แม่กก หรือ มาตรากก. ๒ น. โคน เช่น กกไม้, ต้น เช่น กกขา, ลำต้น เช่น กกเสา. ๓ น.
• ก๊ก     น. พวก, หมู่, เหล่า, โดยปรกติมักใช้เข้าคู่กันว่า เป็นก๊กเป็นพวก เป็นก๊กเป็นหมู่ เป็นก๊กเป็นเหล่า. ( จ. ว่า ประเทศ).
• หน้าแตก    หน้าแหก เสียหน้า ขายหน้า
• แตกกัน    ถอนตัว แยกกัน แยกทาง ทะเลาะกัน แตกคอ ไม่ถูกกัน
• แตกกิ่ง    แตกแขนง แตกกิ่งก้านสาขา
• แตกหัก    ว. เด็ดขาดถึงที่สุดไม่ข้างใดก็ข้างหนึ่งเป็นได้รู้ดีกัน เช่น รบขั้นแตกหัก เจรจาขั้นแตกหัก, ฉาดฉานถึงที่สุดไม่มีอะไรคลุมเครือ เช่น พูดแตกหัก.
• แตกกลุ่ม    v. ไม่สามัคคีกัน ชื่อพ้อง: แตกเหล่าแตกก๊ก, แตกความสามัคคี ตัวอย่างการใช้: ผู้ชุมนุมแตกกลุ่มกันเพราะความคิดเห็นไม่ตรงกัน
• แตกเงิน    ก. เอาเงินตราหน่วยใหญ่ไปแลกเป็นเงินปลีกหรือหน่วยย่อย.