หัวโกร๋น คือ

• หัวล้าน
  หัวโล้น
  ซึ่งมีศีรษะล้าน

• หัว     ๑ น. ส่วนบนสุดของร่างกายของคนหรือสัตว์; ส่วนของพืชพันธุ์บางอย่างตอนที่อยู่ใต้ดิน เช่น หัวหอม หัวผักกาด, ส่วนที่อยู่ใต้ดินของพืชบางชนิด
• โก     พี่
• โกร๋น     โกฺร๋น ว. ร่วงโรยเกือบหมด, มีอยู่น้อย, มีห่าง ๆ, เช่น ต้นไม้ใบโกร๋น, มีผมน้อย ในคำว่า หัวโกร๋น.
• กร     ๑ กอน น. ผู้ทำ, ใช้ประกอบเป็นส่วนหลังของสมาส เช่น กรรมกร เกษตรกร. ( ป. ). ๒ กอน น. มือ (มักใช้ในบทประพันธ์); แขน เช่น
• กริ้วโกรธ    กริ้ว มาระ โกรธ โกรธา โกรธเคือง โกรธแค้น โมโห เคือง
• หัวโล้น    ๑ น. หัวที่โกนผมหมด. ๒ ดู กระเบียน (๒).
• เกรี้ยวโกรธ    ก. โกรธจัด, โกรธเกรี้ยว ก็ว่า.
• ที่หัวโล้น    ที่หัวล้าน ที่ไม่มีขน ัที่ไม่มีผม
• ความกริ้วโกรธ    ความโมโห ความแก้แค้น adj
• หัวไวโอลิน    ความไม่มีอะไร
• นิโกร    คนดํา คนนิโกร คนผิวดำ ชาวนิโกร ชาวผิวดำ คนผิวหมึก หญิงผิวหมึก คนผิวดำที่เนื่องจากเชื้อชาติ คนผิวดํา คนเชื้อสายนิโกร
• โกรต๋น    โกฺร- ดู โกสน.
• อิมมิวโนโกลบูลิน    อิมมูนโกลบูลิน แกมมาโกลบูลิน
• โอโวโกลบูลิน    คอนไกลซินิน ฟาสิโอลิน วิซิลิน เลกลูมิน โกลบูลิน โอโวมูซิน ไกลซินิน
• ตัวโกง    n. ผู้แสดงบทร้าย มักใช้อุบายเล่ห์เหลี่ยมเพื่อให้ประโยชน์ที่ตนต้องการโดยไม่คำนึงถึงศีลธรรม ชื่อพ้อง: ตัวร้าย ตัวอย่างการใช้: ตัวโกงในละครมักจะเป็นคนมีหนวด

• หากเธอเห็นพวกเรา เธอคงจับไข้หัวโกร๋น
• เผาผมซะหัวโกร๋นก็ยังได้