โงกเงก คือ

• ก. โยกเยก.

• โง     ก. ยก (ใช้แก่หัว) เช่น โงหัวไม่ขึ้น.
• โงก     ว. อาการที่หัวงุบลงเพราะง่วง.
• งก     ๑ ก. แสดงอาการอยากได้หรือไม่อยากเสียจนเกินควร. ว. มีอาการสั่นอย่างคนแก่หรืออย่างกลัวหรืออย่างหนาวมาก. ๒ น.
• เงก     ( ปาก ) ว. เต็มที, แย่, เช่น คอยเสียเงก.
• สิ่งที่ชะโงกเงื่อม    ส่วนเกิน
• งกเงิน    ขี้เหนียว งก อยากได้ เห็นแก่เงิน โลภ
• งกเงิ่น    ว. ตัวสั่น, มีอาการประหม่าตัวสั่นจนทำอะไรไม่ถูก.
• ชะโงกเหนือ    ชะโงกข้าม โน้มต้วข้าม
• กุโงก    น. นกยูง, กระโงก ก็ใช้. (ข. โกฺงก).
• ชะโงก    ก. ยื่นหน้าหรือส่วนหน้าออกไป.
• โงกหัว    ง่วง โงก
• กระโงก    (กลอน) น. นกยูง, กุโงก ก็ว่า. (เทียบ ข. โกฺงก).
• ตักน้ำใส่กะโหลก ชะโงกดูเงา    (สำ) ก. ให้รู้จักฐานะของตนและเจียมตัว.
• ชะโงกข้าม    ชะโงกเหนือ โน้มต้วข้าม
• ชะโงกผา    น. หินซึ่งยื่นออกไปจากหน้าผา.