โถปริก คือ

• -ปฺริก
  น. โถเครื่องแป้งเป็นต้นที่ฝามียอดทำด้วยทองอย่างหัวแหวนนพเก้า.

• โถ     ๑ น. ภาชนะโดยมากทำด้วยดินเผาหรือกระเบื้องเคลือบปากกว้าง มีฝาปิด, เรียกสิ่งที่มีลักษณะคล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น โกศโถ. ๒ อ.
• ปร     ปะระ-, ปอระ- ว. อื่น, ใช้เป็นบทหน้าสมาส เช่น ปรปักษ์ ปรโลก. ( ป. ).
• ปริ     ปะริ- เป็นอุปสรรคในภาษาบาลีและสันสกฤต, ใช้นำหน้าศัพท์อื่นแปลว่า รอบ เช่น ปริมณฑล. ๒ ปฺริ ก. แย้ม, ผลิ, แตกแต่น้อย.
• ปริก     ๑ ปฺริก น. ส่วนยอดของฝาโถหรือผอบที่ทำด้วยทองอย่างหัวแหวนนพเก้า สำหรับสวมบนฝาโถหรือผอบ. ๒ ปฺริก น. ชื่อไม้ล้มลุกมีหัวใต้ดินชนิด
• ริ     ก. เริ่มคิดหรือทำแปลกจากปรกติ (มักใช้ในทางไม่ดี) เช่น ริสูบบุหรี่ ริเที่ยวกลางคืน, ริอ่าน ก็ว่า.
• ริก     ว. ไหวถี่ ๆ เช่น ตัวสั่นริก ใจสั่นริก ๆ.
• โถปัสสาวะ    โถฉี่
• รถประทุน    น. รถยนต์ที่มีประทุนเปิดปิดได้.
• รถประจำทาง    น. รถโดยสารที่วิ่งอยู่บนเส้นทางใดเส้นทางหนึ่งเป็นปรกติ.
• รถประจําทาง    รถเมล์ รถยนต์โดยสารประจําทาง รถโดยสาร รถโดยสารประจําทาง
• รถปรับอากาศ    น. รถโดยสารที่ติดตั้งเครื่องปรับอากาศ.
• รถปราบหน้าดิน    รถไถ
• สารัตถประโยชน์    น. ประโยชน์ที่เป็นแก่นสาร, สารประโยชน์ ก็ว่า.
• อรรถประโยชน์    อัดถะปฺระโหฺยด น. ประโยชน์ที่ต้องการ.
• เอกัตถประโยค    ประโยคความเดียว เอกรรถประโยค