ไก่เถื่อน คือ

• น. ไก่ป่า.

• ไก     ๑ น. ที่สำหรับเหนี่ยวให้ลูกกระสุนเป็นต้นลั่นออกไปเช่น ไกปืน ไกหน้าไม้. ๒ น. ผักไก. ( ดู เทา ๒ ).
• ไก่     น. ชื่อสัตว์ปีกจำพวกนก มีหลายวงศ์ บินได้ในระยะสั้น หากินตามพื้นดิน ตกไข่ก่อนแล้วจึงฟักเป็นตัว ตัวผู้หงอนใหญ่และเดือยยาว เช่น ไก่แจ้ ไก่อู
• เถื่อน     น. ป่า เช่น เข้าเถื่อนอย่าลืมพร้า. ว. ห่างไกลจากที่อยู่ของคน, ห่างไกลจากความเจริญ, มักใช้ประกอบคำ ป่า เป็น ป่าเถื่อน; ไม่ถูกต้องตามกฎหมาย เช่น
• อน     อะนะ- เป็นคำปฏิเสธ แปลว่า ไม่, ไม่ใช่, ใช้ประกอบหน้าศัพท์บาลีและสันสกฤตที่ขึ้นต้นด้วยสระ เช่น อาทร = เอื้อเฟื้อ, อนาทร = ไม่เอื้อเฟื้อ. ( ดู อ ๒
• กฎเถื่อน    กฎหมู่
• คนเถื่อน    1) n. คนที่อยู่ในป่าในดงซึ่งห่างไกลความเจริญ ชื่อพ้อง: คนป่า, คนดง, คนดอย ตัวอย่างการใช้: ความกลัวของคนเถื่อนที่ถึงกับนั่งไหว้รูปปั้นนั้น ไม่ใช่ความโง่เขลาแต่อย่างใด 2) n. คนนอก
• ป่าเถื่อน    ว. ห่างไกลจากที่อยู่ของคน, ยังไม่เจริญ; ทารุณโหดร้าย.
• ยาเถื่อน    ยากลางบ้าน ยาบรรจุเสร็จ ยาแผนโบราณ
• ลูกเถื่อน    น. ลูกช้างที่เกิดจากช้างเถื่อนในป่า.
• หมูเถื่อน    หมูป่า
• หม้อเถื่อน    หญ้าฝรั่น หมอกำมะลอ
• อนุเถระ    น. พระเถระชั้นผู้น้อย. (ป.).
• ไก่อ่อน    (สำ) น. ผู้มีประสบการณ์น้อยยังไม่รู้ทันเล่ห์เหลี่ยมของคน.
• ของเถื่อน    น. ของที่ผิดกฎหมาย.
• คนป่าเถื่อน    n. คนที่ยังไม่เจริญ, คนไร้อารยธรรม ชื่อพ้อง: คนเถื่อน ตัวอย่างการใช้: จิตใจของเขายังเป็นพวกคนป่าเถื่อนอยู่จึงโหดเหี้ยมขนาดนี้ clf.: คน