ไว้ภูมิ คือ
- ก. ทำท่าเสมือนว่าเป็นผู้มีความรู้สูง.
- ไว ว. ลักษณะที่เคลื่อนไหว หรือสามารถคิด หรือกระทำสิ่งใดได้คล่องแคล่วรวดเร็วหรือฉับพลันทันที เช่น เด็กคนนั้นเดินไว วิ่งไว ๆ เข้า เดี๋ยวไปไม่ทัน. ก.
- ไว้ ก. เก็บเข้าที่, เอาเข้าที่, เช่น เอาของไปไว้ที่, วาง เช่นเอาไว้ตรงนั้นแหละ ไว้ของให้เป็นที่,
- ภู ๑ น. ดิน, แผ่นดิน, โลก. ( ป. , ส. ). ๒ น. เนินที่สูงขึ้นเป็นจอม, เขา.
- ภูม น. บ้าน. ( ข. ).
- ภูมิ ๑ พูม, พูมิ-, พูมมิ- น. แผ่นดิน, ที่ดิน. ๒ พูม น. พื้น, ชั้น, พื้นเพ; ความรู้ เช่น อวดภูมิ อมภูมิ. ๓ พูม ว. สง่า, โอ่โถง, องอาจ,
- มิ ๑ ว. ไม่ เช่น มิทราบ มิควร มิบังอาจ. ๒ ก. เฉย, ไม่ค่อยพูดจา, เช่น รามสูรได้ยินสิ้นสติลงนั่งมิจะทำกระไรได้. (บทระบำตลก พระราชนิพนธ์ ร.๕).
- ภูมิภุช พูมิ- น. พระเจ้าแผ่นดิน. (ส.).
- (ภูมิ) เป็นคำที่ใช้ในภูมิศาสตร์
- ภ.ม. เภสัชศาตรมหาบัณฑิต
- ภีม น่ากลัว
- ภุม พุมมะ- น. พื้นดิน, ภาคพื้น. (ป. ภุมฺม). ๑ พุม ว. ไม่ เช่น ภุมมาน ว่า ไม่มี, ภุมบาน ว่า ไม่ได้. (ข. fig0106.jpg (พุํ)). ๒ พุม, พุมมะ- น. ดาวอังคาร; วันอังคาร. (ป. ภุมฺม; ส. เภาม).
- ภุม- ๑ พุม, พุมมะ- น. ดาวอังคาร; วันอังคาร. (ป. ภุมฺม; ส. เภาม). ๒ พุมมะ- น. พื้นดิน, ภาคพื้น. (ป. ภุมฺม).
- ภูมิ- พูม, พูมิ-, พูมมิ- น. แผ่นดิน, ที่ดิน.
- ภูมี น. พระเจ้าแผ่นดิน.
- มีไว้ เตรียมสํารองไว้
มือถือ