มัญชีร- คือ

• มันชีระ-
  น. กำไลเท้า. (ส.).

• มัญชีร     มันชีระ- น. กำไลเท้า. ( ส. ).
• ชี     ๑ น. นักบวช เช่น ชีปะขาว; คำเรียกหญิงที่นุ่งขาวห่มขาว โกนคิ้วโกนผมถือศีล, แม่ชี ก็เรียก. ( ส. ชี ใช้พูดต้นนามเป็นเครื่องหมายแห่งความยกย่อง). ๒
• มัญชุ    ว. ไพเราะ. (ป., ส.).
• มิญช    มินชะ- น. เยื่อ, แก่นหรือเมล็ด. (ป.).
• มิญช-    มินชะ- น. เยื่อ, แก่นหรือเมล็ด. (ป.).
• มัญชิษฐะ    มันชิดถะ, มันชิดถา น. ฝาง. (ส.; ป. มญฺเชฏฺ).
• มัญชิษฐา    มันชิดถะ, มันชิดถา น. ฝาง. (ส.; ป. มญฺเชฏฺ).
• มัญชุสา    น. ลุ้ง, หีบ. (ป.).
• มัญชูสา    น. ลุ้ง, หีบ. (ป.).
• มุญชะ    มุนชะ น. พืชจำพวกหญ้าปล้อง; ปลาค้าว. (ป., ส.).
• มิญชเคมี    ชีวเคมี พฤกษเคมี เคมีชีวภาพ
• มุนิกุญชร    น. นามพระพุทธเจ้า. (ป.).
• อัฐิมิญชะ    น. เยื่อในกระดูก. (ป. อฏฺfig0129.jpg (ฐิ)มญฺช).
• ผู้ไม่รู้พยัญชนะ    คนไม่รู้พยัญชนะ
• รูปพยัญชนะ    น. ตัวอักษรที่ใช้แทนเสียงพยัญชนะ เช่น ก ข, พยัญชนะ ก็เรียก.