กะเหลนเป๋น คือ

• ตะเหลนเป๋น
  สูงชะลูด

• กะ     พยางค์หน้าอันใช้เป็น กระ- ได้, แต่มีบางคำซึ่งต้องการพยางค์นี้เพื่อสละสลวยหรือเน้นคำให้เด่นขึ้น เช่น เกริก เป็น กะเกริก, หรือเกิดเป็นพยางค์หน้าขึ้น
• เห     ก. เบนไป เช่น เหหัวเรือ, เขว เช่น เขาเหไปเข้าข้างศัตรู, เฉ เช่น รถยนต์เหออกนอกทาง.
• เหลน     เหฺลน น. ลูกของหลานที่เป็นลูกของลูกเป็นต้น.
• หลน     หฺลน ก. เคี่ยวของบางอย่างเช่นปลาร้าปลาเจ่าให้ละลายและงวดข้น เพื่อปรุงเป็นอาหาร. น. อาหารประเภทเครื่องจิ้มชนิดหนึ่ง ประกอบด้วยกะทิ หัวหอม
• ลน     ก. อังไฟเพื่อให้ร้อนแต่ผิว ๆ หรือให้อ่อนเป็นต้น เช่น เอาขี้ผึ้งลนไฟ เอาไม้ลนไฟให้อ่อน; วิ่ง, อยู่นิ่งไม่ได้, มักใช้ประกอบคำอื่นว่า ลนลาน ลุกลน
• เป๋     ว. บิดไป, เฉไป, ไถลไป, เช่น ขาเป๋ ผมเป๋, มักใช้เข้าคู่กับคำ ไป๋ ว่า เป๋ไป๋ หรือ ไป๋เป๋.
• ตะเหลนเป๋น    ว. ใช้ประกอบคำ สูง หรือ ยาว หมายความว่า สูงผิดส่วน ยาวผิดส่วน.
• กะเหลาะเปาะ    ว. กลมน่าดู, ตะเหลาะเปาะ ก็ว่า.
• กะลิ้มกะเหลี่ย    ว. แสดงอาการให้รู้ว่าอยากได้.
• ลูกหลานเหลน    หน่อเนื้อเชื้อไข
• เป็นเลน    ทำอย่างลวก ๆ มีอารมณ์อ่อนไหว เปื้อนเลน เปื้อนโคลน
• กะเปะ    (ถิ่น-ปักษ์ใต้) น. ภาชนะชนิดหนึ่ง สำหรับตักน้ำขึ้นมาจากบ่อ.
• กะเปียด    น. ชื่อไม้ต้นขนาดกลางชนิด Premna tomentosa Willd. ในวงศ์ Labiatae ลักษณะคล้ายต้นสัก แต่ใบเล็กกว่า รูปไข่หรือรี ปลายแหลมก้านยาว เนื้อไม้ละเอียด ใช้ทำประโยชน์ได้, พายัพเรียก สักขี้ไก่.
• ตะเหลาะเปาะ    ว. กลมน่าดู, กะเหลาะเปาะ ก็ว่า.
• จิ้งเหลน    น. ชื่อสัตว์เลื้อยคลานหลายสกุลในวงศ์ Scincidae เกล็ดเป็นมันเงา ส่วนมากอยู่ตามพื้นดิน เช่น จิ้งเหลนบ้าน (Mabuya multifasciata) มีบางชนิดขึ้นหากินตามต้นไม้ เช่น จิ้งเหลนต้นไม้ (Leiolopisma vittigerum)