คนตีเหล็ก คือ

• ช่างโลหะ

• คน     ๑ น. มนุษย์. ๒ ก. กิริยาที่เอามือหรือสิ่งอื่นกวนเพื่อทำสิ่งที่นอนก้นหรือที่เกาะกันอยู่เป็นกลุ่มเป็นก้อนให้กระจายขยายตัว หรือกวนสิ่งต่าง ๆ
• คนตี     ผู้ตี
• ตี     ก. เอามือหรือไม้เป็นต้นฟาดหรือเข่นลงไป เช่น ตีเด็ก ตีดาบ, ตบเบา ๆ เช่น นอนตีพุง; บุให้เข้ารูป เช่น ตีขัน ตีบาตร; แผ่ให้แบน เช่น ตีทอง;
• เห     ก. เบนไป เช่น เหหัวเรือ, เขว เช่น เขาเหไปเข้าข้างศัตรู, เฉ เช่น รถยนต์เหออกนอกทาง.
• เหล็ก     น. ธาตุลำดับที่ ๒๖ สัญลักษณ์ Fe เป็นโลหะลักษณะเป็นของแข็งสีขาวเป็นเงาคล้ายเงิน หลอมละลายที่ ๑๕๓๖ °ซ. ใช้ประโยชน์ได้มากมาย เช่น ทำเหล็กหล่อ
• คนติดเหล้า    คนติดสุรา ผู้ติดสุรา ผู้ติดเหล้า คนชอบกินเหล้า
• คนต้มเหล้า    คนต้มเบียร์
• โคนต้นที่เหลืออยู่    ตอ ตอที่เหลืออยู่ ส่วนงอกที่สั้นแต่หนา
• คนไม่กินเหล้า    ผู้ไม่ดื่มสุรา
• (แม่เหล็ก)    เป็นคำที่ใช้ในวิชาแม่เหล็กไฟฟ้า
• ขี้เหล็ก    น. ชื่อไม้ต้นขนาดกลางถึงขนาดใหญ่ชนิด Cassia siamea Lam. ในวงศ์ Leguminosae มักขึ้นตามริมน้ำหรือป่าชื้น ดอกเหลืองดกเป็นช่อใหญ่ เนื้อไม้สีน้ำตาลแก่หรือบางทีเกือบดำ มีลายเป็นเส้นสีแก่หรือสีอ่อนกว่าพื้น
• เหล็ก 2    เหล็กสอง
• เหล็ก 5    เหล็กห้า
• เหล็ก 7    เหล็กเจ็ด
• เหล็ก 9    เหล็กเก้า

• ใช่ พระราชาแดโซส่งพวกคนตีเหล็กตามคำขอของพระราชาจูมง
• คนตีเหล็กโบราณเปลี่ยนเหล็ก ให้เป็นเหล็กกล้าอย่างบังเอิญ
• หลุดจากมือไปให้คนตีเหล็ก
• และคนตีเหล็กโบราณ