ฉทึง คือ

• ฉะ-
  น. แม่น้ำ เช่น ฉทึงธารคีรีเหวผา. (ดุษฎีสังเวย), ใช้ว่า จทึง ชทึง ชรทึง สทิง สทึง หรือ สรทึง ก็มี. (ข. สฺทึง ว่า คลอง).

• เฉท    เฉด (แบบ) น. การตัด, การฟัน, การฉีก, การเด็ด, การขาด, เช่น เฉทเฌอ. (ม. คำหลวง ทานกัณฑ์). (ป., ส.).
• ฉทวาร    ฉะทะวาน น. ทวารทั้ง ๖ คือ ตา หู จมูก ลิ้น กาย และใจ.
• บริเฉท    บอริเฉด, บอริเฉทะ-, บอริเฉดทะ- น. การกำหนด; ข้อความที่รวบรวมเอามาจัดเป็นตอน ๆ, ข้อความที่กำหนดไว้เป็นหมวด ๆ. (ป. ปริจฺเฉท).
• บริเฉท-    บอริเฉด, บอริเฉทะ-, บอริเฉดทะ- น. การกำหนด; ข้อความที่รวบรวมเอามาจัดเป็นตอน ๆ, ข้อความที่กำหนดไว้เป็นหมวด ๆ. (ป. ปริจฺเฉท).
• ปริเฉท    ปะริเฉด น. บริเฉท. (ป. ปริจฺเฉท).
• สมุจเฉท    สะหฺมุดเฉด, -เฉดทะ- น. การตัดขาด. (ป., ส.).
• สมุจเฉท-    สะหฺมุดเฉด, -เฉดทะ- น. การตัดขาด. (ป., ส.).
• อุจเฉท    อุดเฉด, อุดเฉทะ- ก. ขาดสิ้น, สูญ. (ป., ส.).
• อุจเฉท-    อุดเฉด, อุดเฉทะ- ก. ขาดสิ้น, สูญ. (ป., ส.).
• อุรัจฉทะ    อุรัดฉะทะ, อุรัดฉัด น. เครื่องกำบังอก, เกราะ; เครื่องประดับอก. (ป.; ส. อุรศฺฉท).
• ฉทานศาลา    ฉ้อทานนะสาลา น. ศาลาเป็นที่ทำทาน ๖ แห่ง, บางทีเขียนว่า ศาลาฉทาน.
• บริเฉทกาล    บอริเฉทะกาน, บอริเฉดทะกาน น. เวลาที่มีกำหนดลง.
• ศาลาฉทาน    -ฉ้อทาน น. สถานที่แจกจ่ายอาหารแก่คนทั่วไปเป็นการกุศล, ฉทานศาลา ก็เรียก.
• อุจเฉททิฐิ    อุดเฉทะ- น. ความเห็นว่าตายแล้วสูญ (ไม่มีปฏิสนธิวิญญาณหรือการเกิดใหม่). (ป. อุจฺเฉททิฏฺfig0129.jpg (ฐิ)).
• สมุจเฉทปหาน    -ปะหาน น. การละกิเลสได้ขาดอย่างพระอรหันต์.