ซึ่งยุ่งเหยิง คือ

• ซึ่งสับสน
  ซึ่งไม่เป็นระเบียบ
  ซึ่งไม่เรียบร้อยและสกปรก
  ซึ่งสับสนอลหม่าน
  ซึ่งไม่มีระบบ
  ซึ่งไม่มีระเบียบ
  ซับซ้อน
  ซึ่งเข้าใจยาก
  ซึ่งระส่ําระสาย
  ซึ่งวุ่นวาย
  ซึ่งไม่เป็นระบบ

• ซึ่ง     ส. คำใช้แทนนามหรือข้อความที่อยู่ข้างหน้า เช่น บ้านของเขาอยู่ในป่าซึ่งห่างจากชุมชน. บ. คำสำหรับนำหน้านามที่เป็นผู้ถูกกระทำ เช่น
• ยุ     ก. กล่าวชักชวน ส่งเสริม หนุน หรือเป็นใจให้ทำสิ่งใดสิ่งหนึ่ง (มักใช้ในทางที่ไม่สมควร) เช่น ยุให้เขาทะเลาะกัน ยุให้โกรธ ยุให้กำเริบ.
• ยุ่ง     ว. อาการของสิ่งที่เป็นเส้นเป็นฝอยสับสนพัวพันกันถึงกับต้องสางจึงจะเป็นระเบียบเรียบร้อยได้ เช่น ผมยุ่ง ไหมพันกันยุ่ง, ไม่เรียบร้อย เช่น
• ยุ่งเหยิง     ว. ยุ่งกันใหญ่, วุ่นวายไม่มีระเบียบ, เช่น การจลาจลทำให้บ้านเมืองยุ่งเหยิง.
• เห     ก. เบนไป เช่น เหหัวเรือ, เขว เช่น เขาเหไปเข้าข้างศัตรู, เฉ เช่น รถยนต์เหออกนอกทาง.
• เหย     เหฺย ว. เบ้ (ใช้แก่หน้า).
• เหยิง     เหฺยิง ว. ยุ่ง, รุงรัง, มักใช้เข้าคู่กับคำ ยุ่ง เป็น ยุ่งเหยิง.
• หย     หะยะ- น. ม้า. ( ป. , ส. ).
• ยิง     ก. ทำให้อาวุธเช่นลูกศรหรือลูกปืนแล่นออกไปโดยแรงด้วยกำลังส่ง เช่น ยิงธนู ยิงปืน.
• เรื่องยุ่งเหยิง    สถานการณ์วุ่นวาย เรื่องไม่น่าพอใจ ความพัวพัน
• ้ยุ่งเหยิงิ    ยุ่งยาก
• ซึ่งยากหยั่งถึง    ล้ําลึก ซึ่งหยั่งไม่ถึง
• ที่ยุ่งเหยิง    ที่กระจัดกระจาย ที่แตกร้าว ที่แตกแยก
• สิ่งที่ยุ่งเหยิง    การขายสินค้าโดยการจับฉลาก
• ทําใหยุ่งเหยิง    ทําให้พันกัน พันกันยุ่ง