ตะเบ็งมาน คือ

• ว. วิธีห่มผ้าแถบแบบหนึ่ง โดยคาดผ้าอ้อมตัวแล้วเอาชายทั้ง ๒ ไขว้ไปผูกที่ต้นคอ, ตะแบงมาน ก็ว่า.

• ตะ     ก. ทา, ฉาบ, แตะ, กะไหล่ เช่น ตะทอง ว่า กะไหล่ทอง, ตะทองลาย ว่า กะไหล่ทองเป็นดวง ๆ, หรือ ตะถม เป็นต้น.
• ตะเบ็ง     ก. เบ่งเสียงออกให้ดังเกินสมควร.
• งม     ก. ดำน้ำลงไปคลำหาของ, คลำหาของในน้ำ; โดยปริยายหมายความว่า งุ่มง่าม, ชักช้า, เช่น มัวไปงมอยู่ที่ไหน.
• มา     ๑ น. พระจันทร์. ( ป. ; ส. มาสฺ). ๒ ก. เคลื่อนออกจากที่เข้าหาตัวผู้พูด เช่น มานี่ มาหาฉันหน่อย, ตรงกันข้ามกับ ไป. ว.
• มาน     ๑ น. ชื่อโรคจำพวกหนึ่ง เกิดได้หลายสาเหตุ เช่น มีถุงน้ำเกิดที่เยื่อบุช่องท้อง การอุดกั้นหลอดเลือดดำหรือทางเดินของน้ำเหลือง ตับแข็ง ลิ้นหัวใจพิการ
• ตะแบงมาน    ว. วิธีห่มผ้าแถบแบบหนึ่ง โดยคาดผ้าอ้อมตัวแล้วเอาชายทั้ง ๒ ไขว้ไปผูกที่ต้นคอ, ตะเบ็งมาน ก็ว่า.
• ตะเบ๊ะ    (ปาก) ก. ทำความเคารพอย่างคนในเครื่องแบบ คือ ทำวันทยหัตถ์.
• การตะเบ็ง    การตะโกน การร้อง การเปล่งเสียง การแผดเสียง
• ตะเบ็งเสียง    v. เบ่งเสียงออกให้ดังเกินสมควร , , ชื่อพ้อง: แผดเสียง, เบ่งเสียง ตัวอย่างการใช้: เขาต้องตะเบ็งเสียงแข่งกับเสียงเพลงที่ดังจนแสบแก้วหู
• แตะเบา ๆ    จุมพิต
• แตะเบาๆ    v. สัมผัสกับสิ่งใดสิ่งหนึ่งเพียงแผ่วเบา ตัวอย่างการใช้: เมื่อเราใช้มือแตะเบาๆ ที่คอ เราจะรับรู้ว่ามีการสั่นสะเทือนขณะเปล่งเสียง
• ซึ่งมีระเบียบ    ซึ่งเป็นระเบียบเรียบร้อย สงบ เงียบสงบ
• อย่างมีระเบียบ    อย่างมีแบบแผน อย่างเป็นระเบียบ อย่างสงบ อย่างเรียบร้อย อย่างสันติ อย่างเงียบสงบ
• ระเบิดด้าน    กระสุนด้าน อาวุธที่ใช้ไม่ได้ผล
• ตกหรือห้อยลงมาอย่างไม่เป็นระเบียบ    สะบัดไปมา แกว่งไปมา