ปงปัง คือ

• ว. เสียงดังเช่นนั้น.

• ปง     ๑ ว. เสียงดังเช่นนั้น. ๒ ( ถิ่น-พายัพ ) น. ที่ริมฝั่งน้ำ, ที่ลุ่มน้ำขัง, ป่ง หรือ โป่ง ก็ว่า.
• ปัง     ๑ น. อาหารชนิดหนึ่งทำด้วยแป้งผสมเชื้อ เรียกว่า ขนมปัง. (โปรตุเกส pâo, เทียบ ฝรั่งเศส ว่า pain). ๒ ว. เสียงดังเช่นนั้น; โดยปริยายหมายความว่า
• โปง    ๑ น. เรียกลักษณะแห่งสิ่งของที่ข้างในเป็นโพรงโป่งออก. ๒ (ถิ่น) น. เครื่องโลหะหรือเครื่องไม้มักมีรูปคล้ายกระดิ่ง มีลูกกระทบแขวนอยู่ภายในหรือห้อยกระหนาบอยู่ภายนอก มักใช้แขวนคอสัตว์เช่นวัวควาย เพื่อให้เ
• เอาไม้ซีกไปงัดไม้ซุง    (สำ) ก. คัดค้านผู้ใหญ่ ผู้มีฐานะสูงกว่า หรือผู้มีอำนาจมากกว่าย่อมไม่สำเร็จ และอาจได้รับผลร้ายแก่ตัวอีกด้วย.
• กรุงปักกิ่ง    ปักกิ่ง เมืองปักกิ่ง
• ปิดดังปัง    กระแทกปิด ปิดอย่างแรง กระแทก ขว้าง ปิดเสียงดัง
• ปึงปัง    ว. เสียงดังเอ็ดอึง.
• ลั่นดังปัง    เสียงดังมาก เสียงปัง เสียงระเบิด
• วางปึ่ง    ก. ทำท่าไว้ยศไม่อยากพูดจาด้วย; ทำทีเฉยแสดงอาการคล้ายกับโกรธ.
• เล่นปึงปัง    วิ่งเล่นตึงตัง
• เสียงปัง    ลั่นดังปัง เสียงดังมาก เสียงระเบิด
• คลุมโปง    ก. กิริยาที่เอาวัตถุเช่นผ้าคลุมมิดทั้งหัวทั้งตัวหรือเกือบทั้งตัว.
• จับโปง    (โบ) น. ลมที่ทำให้ปวดเมื่อยตามข้อต่าง ๆ.
• ปงช้าง    ดู หนอนตายหยาก (๑).
• รูปงาม    รูปสมบัติ