ฟะฟัด คือ

• กลอน
  ก. ฟัด, ฟาด.

• ฟัด     ก. กัดเหวี่ยงหรือสะบัดไปมา เช่น ถูกหมาฟัด แมวฟัดหนู, เหวี่ยง เช่น ถูกรถฟัดเสียสะบักสะบอม; ต่อสู้ เช่น เด็กฟัดกัน; กระทบ เช่น ท้ายเรือฟัดกัน
• เฟะฟะ    ว. เละละ.
• ฟะฟั่น    ว. เฝือ, เฟือน, มากจนเฝือ; มืดมัว; ยุ่งเหยิง;สั่น, สะเทือน.
• ฟะฟ่าย    ว. เฟื้อย, เลื้อย.
• เฟอะฟะ    ว. เลอะเทอะ เช่น น้ำเหลืองไหลเฟอะฟะ; ไม่เข้าท่า เช่น แต่งตัวเฟอะฟะ.
• คนเฟอะฟะ    คนขี้เกียจ คนหยาบคาย คนไม่เรียบร้อย
• ฟุฟะ    ว. ไม่แน่น, พอง ๆ เช่น เสื้อติดระบายฟุฟะ.
• เฟะ    ว. เละ, เปื่อยหรือแหลกเหลวจนไม่เป็นรูปเป็นร่าง, เช่น เน่าเฟะ.
• แฟะ    ว. เละ.
• ฟอนเฟะ    ว. เละเทะ, เป็นที่น่ารังเกียจ, เช่น มีความประพฤติฟอนเฟะ สังคมฟอนเฟะ.
• ระฟ้า    ว. สูงมาก เช่น ตึกระฟ้า.
• ฟะทาเลต    ฟะทาลิคแอซิคเอสเทอร์
• กระฟูมกระฟาย    ก. ฟูมฟาย.
• -กระฟาย    ใช้เข้าคู่กับคำ กระฟูม เป็น กระฟูมกระฟาย.
• กระฟาย    ใช้เข้าคู่กับคำ กระฟูม เป็น กระฟูมกระฟาย.