เฟะฟะ คือ

• ว. เละละ.

• เฟะ     ว. เละ, เปื่อยหรือแหลกเหลวจนไม่เป็นรูปเป็นร่าง, เช่น เน่าเฟะ.
• เฟอะฟะ    ว. เลอะเทอะ เช่น น้ำเหลืองไหลเฟอะฟะ; ไม่เข้าท่า เช่น แต่งตัวเฟอะฟะ.
• คนเฟอะฟะ    คนขี้เกียจ คนหยาบคาย คนไม่เรียบร้อย
• ฟะฟัด    กลอน ก. ฟัด, ฟาด.
• ฟะฟั่น    ว. เฝือ, เฟือน, มากจนเฝือ; มืดมัว; ยุ่งเหยิง;สั่น, สะเทือน.
• ฟะฟ่าย    ว. เฟื้อย, เลื้อย.
• ฟอนเฟะ    ว. เละเทะ, เป็นที่น่ารังเกียจ, เช่น มีความประพฤติฟอนเฟะ สังคมฟอนเฟะ.
• ฟุฟะ    ว. ไม่แน่น, พอง ๆ เช่น เสื้อติดระบายฟุฟะ.
• แฟะ    ว. เละ.
• ฟะทาเลต    ฟะทาลิคแอซิคเอสเทอร์
• ฟะทาลิคแอซิคเอสเทอร์    ฟะทาเลต
• กระฟัดกระเฟียด    ว. อาการที่โกรธหรือแสร้งทำโกรธ.
• กระฟัดกระเฟียดออกไป    ส่ายตัวออกไป โยกตัวออกไป
• กระฟัดกระเฟียดเข้ามา    ส่ายตัวเข้ามา โยกตัวเข้ามา
• การกระฟัดกระเฟียด    ความฉุนเฉียว ความโกรธ ความโมโห

• ฉันรู้ นี่มันเป็นธุรกิจซุปเนื้อของคุณ คุณหัวกน้าเฟะฟะ
• ในขณะที่ฉันต้องเฟะฟะไปที่อื่น จากตอนยังเด็กร่วมกับคุณ
• ฉันขอบอกว่า มันเฟะฟะ