วลัญชน์ คือ

• น. การใช้สอย. (ป.).

• ชน     ๑ ก. โดนแรง ๆ เช่น รถยนต์ชนต้นไม้, ชิดจนติด เช่น ตั้งตู้ชนฝา; บรรจบ เช่น ชนขวบ; ให้ต่อสู้กัน เช่น ชนโค ชนไก่. น.
• วลัญช์    วะลัน (แบบ) น. รอย, เครื่องหมาย; ทาง; การใช้สอย. (ป.).
• บทวลัญช์    บดทะวะลัน (แบบ) น. รอยเท้า. (ป. ปทวลญฺช).
• พยัญชนะ    พะยันชะนะ น. เสียงพูดที่เปล่งออกมาโดยใช้อวัยวะส่วนต่าง ๆ ในปากและคอ เช่น เสียง ป โดยทั่วไปจะออกเสียงพยัญชนะร่วมกับเสียงสระ, เสียงพยัญชนะ ก็เรียก; ตัวอักษรที่ใช้แทนเสียงพยัญชนะ เช่น ก ข, รูปพยัญชนะ ก
• วยัญชนะ    น. พยัญชนะ. (ส. วฺยญฺชน; ป. วฺยญฺชน, พฺยญฺชน).
• สามัญชน    น. คนธรรมดาที่มิใช่เจ้า.
• อัญชนะ    น. ยาตา, ยาหยอดตา. (ป.).
• สัญโญชน์    น. สังโยชน์. (ป.).
• มวลชน    คนสามัญ มหาชน คนทั่วไป ประชากร กลุ่มคน ประชา ประชาชน ผู้คน หมู่คน หมู่ชน ปวงชน กลุ่มชน ฝูงชน สาธารณชน พลเมือง ราษฎร สามัญชน ประชาชนพลเมือง พสกนิกร ฝูงชนที่วุ่นวายไร้ระเบียบ ฝูงชนอลหม่านหรือก่อการจลา
• ตัวพยัญชนะ    หน่วยที่เล็กที่สุดของระบบการเขียน
• ผู้ไม่รู้พยัญชนะ    คนไม่รู้พยัญชนะ
• พยัญชนะกัก    พยัญชนะหยุด พยัญชนะระเบิด พยัญชนะเสียงกัก พยัญชนะเสียงหยุด พยัญชนะเสียงระเบิด
• พยัญชนะธนิต    พยัญชนะพ่นลม
• พยัญชนะพ่นลม    พยัญชนะธนิต
• พยัญชนะหยุด    พยัญชนะกัก พยัญชนะระเบิด พยัญชนะเสียงกัก พยัญชนะเสียงหยุด พยัญชนะเสียงระเบิด