สัมพัจฉรฉินท์ คือ

• น. พิธีสิ้นปี, ตรุษ. (ป.).

• สัมพัจฉร     สำพัดฉะระ- น. ปี. ( ป. สํวจฺฉร; ส. สํวตฺสร).
• ฉิน     ๑ ก. ติ, ติเตียน, เช่น สามสิ่งนี้โหดให้ โทษแท้คนฉิน. ( โลกนิติ ), มักใช้เข้าคู่กับคำ ติ เป็น ติฉิน. ๒ ( กลอน ) ว. ฉัน, เช่น, คล้าย,
• ฉินท     ฉินทะ- ( แบบ ) ก. ตัด, ขาด, ทำลาย. ( ป. , ส. ).
• ฉินท์     ฉินทะ- ( แบบ ) ก. ตัด, ขาด, ทำลาย. ( ป. , ส. ).
• นท     นด ( แบบ ) น. ผู้บันลือ, ผู้ร้อง, ผู้ลั่น; แม่น้ำ, ลำน้ำ, เช่น ชมพูนท (แปลว่า เกิดในแม่น้ำชมพูนที คือ ทองคำบริสุทธิ์). ( ป. , ส. ).
• สัมพัจฉร-    สำพัดฉะระ- น. ปี. (ป. สํวจฺฉร; ส. สํวตฺสร).
• สังวัจฉระ    -วัดฉะระ น. ปี. (ป. สํวจฺฉร; ส. สํวตฺสร).
• มหัจฉริย    มะหัดฉะริยะ- ว. น่าอัศจรรย์มาก. (ป.; ส. มหาศฺจรฺย).
• มหัจฉริย-    มะหัดฉะริยะ- ว. น่าอัศจรรย์มาก. (ป.; ส. มหาศฺจรฺย).
• มหัจฉริยะ    มะหัดฉะริยะ- ว. น่าอัศจรรย์มาก. (ป.; ส. มหาศฺจรฺย).
• มัจฉระ    ว. ริษยา; ตระหนี่, เห็นแก่ตัว. (ป.; ส. มตฺสร).
• มัจฉริยะ    น. ความตระหนี่. (ป.; ส. มาตฺสรฺย).
• มัจฉรี    น. คนตระหนี่. (ป.; ส. มตฺสรินฺ).
• อัจฉรา    ๑ อัดฉะรา น. นางฟ้า. (ป.; ส. อปฺสรสฺ). ๒ อัดฉะรา น. นิ้วมือ; ลัดนิ้วมือหนึ่ง, เวลาประเดี๋ยวเดียว, ชั่วพริบตา. (ป.).
• อัจฉริย    อัดฉะริยะ- ว. วิเศษน่าอัศจรรย์, มีความรู้ความสามารถเกินกว่าระดับปรกติมาก. (ป.; ส. อาศฺจรฺย).