หยังหยัง คือ

• ว. งาม. (ช.).

• หย     หะยะ- น. ม้า. ( ป. , ส. ).
• หยัง     ( ถิ่น-อีสาน ) ว. อะไร, ทำไม.
• ยัง     คำช่วยกริยาในประโยคคำถามปฏิเสธหรือประโยคปฏิเสธ โดยละกริยานั้นไว้ให้เข้าใจเอาเอง เช่น ถามว่า จะไปหรือยัง ตอบว่า ยัง, ถ้าใช้นำหน้าคำกริยาเข้าคู่กับคำ
• ยังหยัง     ว. รูปงาม. ( ช. ).
• ซึ่งหยุดนิ่ง    ซบเซา นิ่ง เฉื่อยชา แน่นิ่ง ซึ่งไม่เคลื่อนไหว ซึ่งไม่ไหวติง ที่ไม่ขยับเขยื้อน ที่ไม่สามารถเคลื่อนที่ได้
• ซึ่งหยุดยั้ง    ซึ่งขบติด ซึ่งอุดตัน
• หยิบหย่ง    ว. กรีดกราย, ทำอะไรไม่จริงจัง, ไม่เอาการเอางาน, ไม่ทะมัดทะแมง, เช่น ท่าทางหยิบโหย่งอย่างนี้ จะไปทำมาหากินอะไรได้.
• ซึ่งหยั่งไม่ถึง    ล้ําลึก ซึ่งยากหยั่งถึง
• หยั่ง    ก. วัดดูเพื่อให้รู้ตื้นลึก เช่น เอาถ่อหยั่งน้ำ, คาดคะเนดู เช่น หยั่งใจ.
• หยิ่ง    ว. จองหอง, อวดดี, ลำพอง, ถือตัว.
• หย่ง    ๑ ก. ทำให้สูงขึ้น เช่น หย่งตัว, ทำสิ่งที่รวมตัวกันให้โปร่งหรือขยายตัวให้หลวมขึ้น เช่น หย่งฟาง หย่งผม หย่งเส้นบะหมี่, โหย่ง ก็ว่า. ๒ ว. อาการที่เดินหรือวิ่งไม่เต็มเท้า คือ จดแต่ปลายเท้า เพื่อทำให้ตนส
• หยิบโหย่ง    ว. กรีดกราย, ทำอะไรไม่จริงจัง, ไม่เอาการเอางาน, ไม่ทะมัดทะแมง, เช่น ท่าทางหยิบโหย่งอย่างนี้ จะไปทำมาหากินอะไรได้.
• ซึ่งหยั่งรู้    กว้างขวาง ซึ่งประกันความเสียหายอย่างกว้างขวาง เข้าใจได้กว้าง
• นั่งหย่อง    นั่งยองๆ ยองๆ หย่อง
• ยิ่งหย่อน    ด้อย