เฉยเมย คือ

• ก. ละเลย, เพิกเฉย, ไม่นำพา.

• เฉ     ว. เหไป, ไม่ตรงเส้นตรงแนว.
• เฉย     ก. แสดงอาการเป็นปรกติไม่สนใจไยดีต่อสิ่งหรือเหตุการณ์ที่ประสบ เช่น ถูกด่าว่าก็เฉย. ว. นิ่งอยู่ไม่แสดงอาการอย่างใดอย่างหนึ่งออกมา เช่น นอนเฉย.
• เม     น. แม่. ( ข. ).
• ความเฉยเมย    ความเพิกเฉย ไม่สนใจ ไม่เอาใจใส่ ความไม่เอาใจใส่ ความเยือกเย็น ความเย็นชา
• มีใบหน้าที่เฉยเมย    ไม่ยิ้มแย้มแจ่มใส
• อย่างเฉยเมย    อย่างเย็นชา อย่างไร้อารมณ์ความรู้สึก อย่างไม่เป็นมิตร อย่างไม่ไยดี
• ใบหน้าเฉยเมย    ใบหน้าไร้ความรู้สึก
• เมินเฉย    ก. ไม่สนใจใยดี.
• ที่เมินเฉย    ที่ไม่ให้ความสําคัญ
• ซึ่งเมินเฉย    ซึ่งไม่แยแส ซึ่งไม่ใส่ใจ
• โดนเมินเฉย    โดนทํามึนตึง ถูกเมิน โดนมองข้าม
• กิริยาเมินเฉย    ความเย็นชา
• ความเมินเฉย    ความห่างเหิน ความไม่สนใจ ความไม่แยแส ความไร้กังวล ความไม่ใส่ใจ
• อาการเมินเฉย    อาการไม่ใส่ใจ
• เมินเฉยต่อคําดูถูก    ไม่สนใจคําสบประมาท

• ฉันเห็นท่าทาง ชั่วร้ายที่เฉยเมยของแกตอนนี้แล้ว
• พวกครูไม่ควรเฉยเมยนักเรียนที่กำลังจะเป็นวัยรุ่น
• แต่หมู่นี้ฝ่าบาททรงเฉยเมยต่อครอบครัวของพระมเหสี
• ทำไมเธอเฉยเมยกับฉัน แล้วทำดีกับไอ้เจ้านักเลงนั่น ?
• ลูกชายของคนๆนั้นหน่ะ ฉันจะทำเฉยเมยเขาได้ยังไง
• เขาเฉยเมยเมื่อตกอยู่ในอันตรายในขณะที่อ่าไฮคุได้ไง
• " เฉยเมยตกอยู่ในอันตรายไม่สามารถเข้าถึงความกลัว "
• นานๆครั้ง เราถูกชำเลืองมองด้วยท่าทางเฉยเมย
• แล้วก็วันนี้ ที่คุณเฉยเมยต่อกันอย่างชัดเจน
• ตอนนี้มีการสร้างความรู้สึก แ่ห่งการเฉยเมย