แหย่ง คือ

• แหฺย่ง
  น. สัปคับ, ที่สำหรับนั่งผูกติดบนหลังช้าง, แหย่งช้าง ก็เรียก.

• แห     ๑ น. ชื่อเครื่องจับปลาชนิดหนึ่ง ถักเป็นตาข่าย ใช้ทอดแผ่ลงในน้ำแล้วค่อย ๆ ดึงขึ้นมา. ๒ ( ถิ่น-ปักษ์ใต้, อีสาน ) ว. เปรียว, ไม่เชื่อง. ๓ (
• แหย     แหฺย ว. อาการที่ไม่สู้ใครหรือเก้ออาย.
• แหย่     แหฺย่ ก. เอานิ้วมือหรือปลายไม้เป็นต้นแยงเข้าไป; เย้า, ทำให้เกิดความรำคาญหรือไม่สงบอยู่ได้; ลองดูชั้นเชิง.
• หย     หะยะ- น. ม้า. ( ป. , ส. ).
• หย่ง     ๑ ก. ทำให้สูงขึ้น เช่น หย่งตัว, ทำสิ่งที่รวมตัวกันให้โปร่งหรือขยายตัวให้หลวมขึ้น เช่น หย่งฟาง หย่งผม หย่งเส้นบะหมี่, โหย่ง ก็ว่า. ๒ ว.
• หย็องแหย็ง    ว. ทำท่าเล่น ๆ ไม่เอาจริงเอาจัง เช่น นักมวยคู่นี้มัวแต่เต้นหย็องแหย็ง ๆ ไม่ชกกันเสียที; ไม่มีท่าทาง, ไม่เป็นระเบียบ, เช่น เต้นหย็องแหย็ง กระโดดหย็องแหย็ง ๆ.
• หย็องแหย็ง ๆ    ว. ทำท่าเล่น ๆ ไม่เอาจริงเอาจัง เช่น นักมวยคู่นี้มัวแต่เต้นหย็องแหย็ง ๆ ไม่ชกกันเสียที; ไม่มีท่าทาง, ไม่เป็นระเบียบ, เช่น เต้นหย็องแหย็ง กระโดดหย็องแหย็ง ๆ.
• กระแหย่ง    -แหฺย่ง ว. อาการปีนขึ้นอย่างพลั้ง ๆ พลาด ๆ. ก. คะยั้นคะยอ เช่น มาหยักเหยาเซ้าซี้กระแหย่งชาย. (รามเกียรติ์ ร. ๑).
• ขะเย้อขะแหย่ง    เขย่ง เขย้อแขย่ง
• คนยุแหย่    คนปล่อยข่าว
• ซึ่งแหย่    ซึ่งก้าวร้าว ซึ่งประตุ้น ซึ่งปลุกปั่น ซึ่งยั่ว
• ผู้ยุแหย่    ผู้ปลุกปั่น เครื่องเขย่าและผสม
• ผู้แหย่    สิ่งทีใช้แหย่ ไพ่โป๊กเกอร์ คนที่หยอกเย้าผู้อื่น
• ยิ้มแหย    -แหฺย ก. ยิ้มอย่างเก้ออาย.
• ยุแหย่    ก. ยุให้เขาแตกกัน เช่น ยุแหย่ให้เขาแตกสามัคคี.