กะเผ่น คือ
- (กลอน) ว. เผ่น, ลอย, เช่น ชมบรรพตเสลาสูงกะเผ่น. (พงศ. เหนือ).
- กะ พยางค์หน้าอันใช้เป็น กระ- ได้, แต่มีบางคำซึ่งต้องการพยางค์นี้เพื่อสละสลวยหรือเน้นคำให้เด่นขึ้น เช่น เกริก เป็น กะเกริก, หรือเกิดเป็นพยางค์หน้าขึ้น
- เผ น. ชื่อการพนันชนิดหนึ่ง ใช้ไพ่ป๊อก มักเล่นกัน ๔ คน เจ้ามือแจกไพ่คว่ำ ๑ ใบแรก แล้วแจกไพ่หงายอีก ๔ ใบ ก็มี แจกไพ่หงายใบที่ ๒ และที่ ๓
- เผ่น ก. อาการที่กระโดดโจนไปโดยไม่รั้งรอ.
- กะเผลก -เผฺลก ก. อาการเดินไม่ปรกติ เอียงไปข้างใดข้างหนึ่ง.
- เดินกะเผลก เดินกระย่องกระแย่ง
- กะโผลกกะเผลก -โผฺลก-เผฺลก ว. อาการเดินไม่ปรกติ คือ ยกขาข้างหนึ่งไม่ได้ระดับกับอีกข้างหนึ่งอย่างคนขาพิการเดิน, อาการที่เดินไปด้วยความลำบากหรือเคลื่อนไปบนพื้นที่ที่ขรุขระ ลุ่ม ๆ ดอน ๆ, โขยกเขยก ก็ว่า.
- การกะโผลกกะเผลก การเดินซัดโซเซ การเดินโขยกเขยก
- การเดินกะโผลกกะเผลก ความพิการขา
- เดินกะโผลกกะเผลก โขยกเขยก กะโผลกกะเผลก เดินงุ่มง่าม เดินโซซัดโซเซ เดินโขยกเขยก
- กะเทยนางหมั่น น. ชื่อลิ้นจี่พันธุ์หนึ่งที่เคยปลูกในกรุงเทพมหานคร.
- กะเหลนเป๋น ตะเหลนเป๋น สูงชะลูด
- เผือกกะลา ดู กระดาด, กระดาดขาว.
- กะเช้า กะกลางวัน
- กะเดก ว. โยก, โคลง.
- กะเดี๋ยว (ปาก) ว. ประเดี๋ยว.
มือถือ