ปาณิดล คือ
- น. ฝ่ามือ. (ป., ส. ปาณิตล).
- ปา ก. ซัดไปด้วยอาการยกแขนขึ้นสูงแล้วเอี้ยวตัว; ( ปาก ) คำใช้แทนกิริยาได้หลายอย่างแล้วแต่คำประกอบที่ทำให้รู้ว่าเกินกว่าที่คาดคิด, มักใช้ว่า ปาขึ้นไป
- ปาณ -นะ น. ลมหายใจ; สัตว์มีชีวิต, ชีวิต. ( ป. ; ส. ปฺราณ).
- ปาณิ น. มือ, ฝ่ามือ. ( ป. , ส. ).
- ดล ๑ ดน, ดนละ- น. พื้น, ชั้น, เช่น พสุธาดล. ( ป. , ส. ตล). ๒ ดน ก. ถึง. ( ข. ฎล่). ๓ ดน ก. ให้เป็นไป, ทำให้แล้ว, ตั้งขึ้น,
- ปาณ- -นะ น. ลมหายใจ; สัตว์มีชีวิต, ชีวิต. (ป.; ส. ปฺราณ).
- ปาณี ๑ น. มือ, ฝ่ามือ. (ป., ส.). ๒ น. สัตว์, คน. ว. มีลมหายใจอยู่, ยังเป็นอยู่. (ป.; ส. ปฺราณินฺ).
- ปาณก -นะกะ- น. หนอน, สัตว์มีชีวิต. (ป.).
- ปาณก- -นะกะ- น. หนอน, สัตว์มีชีวิต. (ป.).
- ปาณทัณฑ์ น. โทษถึงชีวิต. (ป.; ส. ปฺราณทณฺฑ).
- ปาณภูต น. สัตว์เป็น. ว. มีลมหายใจ. (ป.; ส. ปฺราณภูต).
- ปาณะ -นะ น. ลมหายใจ; สัตว์มีชีวิต, ชีวิต. (ป.; ส. ปฺราณ).
- ปาณิมุกต์ น. ศัสตราที่พุ่งด้วยมือ เช่น หอก หลาว. (ส.).
- ปาณิมูล น. ข้อมือ. (ส.).
- ปาษาณ ปาสาน, ปาสานะ (แบบ) น. หิน. (ส.; ป. ปาสาณ).
- ปาสาณ ปาสาน, ปาสานะ (แบบ) น. หิน. (ป.; ส. ปาษาณ).
มือถือ