อภิจฉา คือ
อะพิดฉา
น. ความทะเยอทะยาน, ความกระวนกระวาย. (ป.).
- อภิ คำประกอบหน้าศัพท์ที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤต มีความหมายว่า ยิ่ง, วิเศษ, เหนือ, เช่น อภิรมย์ = ยินดียิ่ง, อภิญญาณ = ความรู้วิเศษ, อภิมนุษย์ =
- กัจฉา กัดฉา (แบบ) น. สายรัดท้องช้าง. (ป.; ส. กกฺษา, กกฺษฺยา).
- ขี้อิจฉา adj. ที่ไม่อยากให้คนอื่นได้ดี, นิสัยที่เห็นเขาได้ดีแล้วทนอยู่ไม่ได้ ชื่อพ้อง: ริษยา, อิจฉาตาร้อน ตัวอย่างการใช้: ดาราที่แสดงเป็นคนขี้อิจฉาแสดงได้ถึงบทถึงบาท จนผู้ชมคิดว่าเป็นเรื่องจริง
- ตัวอิจฉา n. ตัวละครหรือตัวแสดงที่รับบทบาทเป็นผู้มีนิสัยที่เห็นคนอื่นได้ดีแล้วทนดูอยู่ไม่ได้ ชื่อพ้อง: ตัวร้าย, ตัวริษยา ตัวอย่างการใช้: ละครเรื่องนี้มีตัวอิจฉา 2 ตัว ตบกันตลอดทั้งเรื่อง
- น่าอิจฉา น่าริษยา เป็นที่ต้องการ เป็นที่อิจฉา
- บิตุจฉา -ตุดฉา (แบบ) น. อา (ผู้หญิง), ป้า (ญาติฝ่ายพ่อ). (ป. ปิตุจฺฉา).
- ปฤจฉา ปฺริด- น. คำถาม. (ส.; ป. ปุจฺฉา).
- ปัจฉา (แบบ) ว. ภายหลัง, เบื้องหลัง, ข้างหลัง. (ป.).
- ปิตุจฉา -ตุด- น. อา (ผู้หญิง), ป้า (ญาติฝ่ายพ่อ). (ป.).
- ปุจฉา ปุดฉา ก. ถาม เช่น ขอปุจฉาพระคุณเจ้า. (ป.).
- มฤจฉา มะริดฉา ว. มิจฉา, ผิด. (ป. มิจฺฉา; ส. มิถฺยา).
- มัจฉา น. ปลา. (ป. มจฺฉ; ส. มตฺสฺย).
- มาตุจฉา น. ป้า (ญาติฝ่ายแม่), น้าผู้หญิง. (ป.).
- มิจฉา มิดฉา ว. ผิด, แผลงใช้ว่า มฤจฉา ก็มี. (ป. มิจฺฉา; ส. มิถฺยา).
- มุจฉา มุด- น. การสลบ. (ป.; ส. มูรฺฉา).
มือถือ