อภิชฌา คือ

• อะพิดชา
  น. ความโลภ, ความอยากได้. (ป.).

• อภิ     คำประกอบหน้าศัพท์ที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤต มีความหมายว่า ยิ่ง, วิเศษ, เหนือ, เช่น อภิรมย์ = ยินดียิ่ง, อภิญญาณ = ความรู้วิเศษ, อภิมนุษย์ =
• อัชฌา    อัดชา น. กิริยาดี; นิสัยใจคอ, ความรู้จักผ่อนปรน. (ตัดมาจาก อัชฌาสัย).
• สัชฌายะ    ก. สังวัธยาย. (ป.; ส. สฺวาธฺยาย).
• อัชฌาศัย    -ไส (โบ) น. อัชฌาสัย.
• อัชฌาสัย    -ไส น. กิริยาดี; นิสัยใจคอ, ความรู้จักผ่อนปรน; ใช้ว่า อัชฌา ก็มี, (โบ) อัชฌาศัย. (ป.; ส. อธฺยาศย).
• อุปัชฌาย    อุปัดชายะ-, อุบปัดชายะ-, อุปัดชา, อุบปัดชา น. พระเถระผู้เป็นประธานการบวชกุลบุตรในพระพุทธศาสนา. (ป.; ส. อุปาธฺยาย).
• อุปัชฌาย-    อุปัดชายะ-, อุบปัดชายะ-, อุปัดชา, อุบปัดชา น. พระเถระผู้เป็นประธานการบวชกุลบุตรในพระพุทธศาสนา. (ป.; ส. อุปาธฺยาย).
• อุปัชฌาย์    อุปัดชายะ-, อุบปัดชายะ-, อุปัดชา, อุบปัดชา น. พระเถระผู้เป็นประธานการบวชกุลบุตรในพระพุทธศาสนา. (ป.; ส. อุปาธฺยาย).
• พระอุปัชฌาย์    n. พระเถระผู้เป็นประธานการบวชกุลบุตรในพระพุทธศาสนา ชื่อพ้อง: อุปัชฌาย์, อุปัชฌาย, อุปัชฌายะ ตัวอย่างการใช้: มหาเถรสมาคมมีคำสั่งให้พระอุปัชฌาย์เอาใจใส่พระภิกษุสามเณรที่พระอุปัชฌาย์บวชให
• อัชฌาจาร    -จาน น. ความประพฤติชั่ว, การล่วงมรรยาท, การละเมิดประเพณี. (ป.).
• อุปัชฌายวัตร    อุปัดชายะวัด, อุบปัดชายะวัด น. กิจที่สัทธิงวิหาริกจะต้องปฏิบัติต่ออุปัชฌาย์ของตน. (ป. อุปชฺฌายวตฺต).
• อุปัชฌายะ    อุปัดชายะ-, อุบปัดชายะ-, อุปัดชา, อุบปัดชา น. พระเถระผู้เป็นประธานการบวชกุลบุตรในพระพุทธศาสนา. (ป.; ส. อุปาธฺยาย).
• เพชฌาตตัดหัวนักโทษ    headmen
• ฌาน    ชาน น. ภาวะที่จิตสงบแน่วแน่เนื่องมาจากการเพ่งอารมณ์, การเพ่งอารมณ์จนจิตแน่วแน่เป็นสมาธิ, เรียกลักษณะการทำจิตให้สงบตามหลักทางศาสนาว่า เข้าฌาน เช่น พระเข้าฌาน ฤษีเข้าฌาน, โดยปริยายหมายถึงนั่งหลับหรือน
• มัชฌ    มัดชะ- น. ท่ามกลาง. (ป.; ส. มธฺย).