อัครมเหสี คือ

• น. พระมเหสีเอกของพระเจ้าแผ่นดิน.

• อัคร     อักคฺระ- ว. เลิศ, ยอด, มักใช้เป็นส่วนหน้าสมาส, เช่น อัครมเหสี อัครมหาเสนาบดี. ( ส. ; ป. อคฺค).
• รม     ก. อบด้วยควันหรือไอไฟ เช่น ใช้ควันรมปลากะพงให้หอม ใช้ควันอ้อยรมเป็ดให้หอม รมผึ้งให้หนีหรือให้เมา, ทำให้ควันไฟหรือไอไฟเป็นต้นเกาะติดอยู่ เช่น
• มเหสี     ๑ น. ผู้แสวงหาศีลาทิคุณอันยิ่งใหญ่, ฤษีใหญ่, พระพุทธเจ้า. ( ป. ; ส. มหรฺษิ). ๒ น. ชายาพระเจ้าแผ่นดิน. ( ป. ; ส. มหิษี).
• เห     ก. เบนไป เช่น เหหัวเรือ, เขว เช่น เขาเหไปเข้าข้างศัตรู, เฉ เช่น รถยนต์เหออกนอกทาง.
• สี     ๑ น. ชื่อเครื่องสำหรับหมุนบดข้าวเปลือกเพื่อทำให้เปลือกแตกเป็นข้าวกล้อง. ก. ถู เช่น ช้างเอาตัวสีกับต้นไม้ ลมพัดแรงทำให้ลำไม้ไผ่สีกัน, ครู่,
• มเหสักข์    น. เทวดาผู้ใหญ่. (ป.).
• มเหสิ    น. ผู้แสวงหาศีลาทิคุณอันยิ่งใหญ่, ฤษีใหญ่, พระพุทธเจ้า. (ป.; ส. มหรฺษิ).
• มเหสีเอก    n. ชายาคนแรกของพระเจ้าแผ่นดิน, ชายาที่เป็นใหญ่ของพระเจ้าแผ่นดิน ตัวอย่างการใช้: เจ้าแม่ปทุมา ราชธิดาเจ้าเมืองสิงห์เป็นมเหสีเอก มีราชธิดา 1 องค์ คือเจ้าหญิงทิพย์เกษร clf.: พระองค์,
• พระมเหสี    ชายา มเหสี พระชายา พระนางเจ้า
• วิเหสา    น. ความเบียดเบียน; การทำร้าย. (ป. วิหึสา, วิเหสา; ส. วิหึส).
• เหิมเห่อ    ว. มีใจกำเริบทะเยอทะยาน, เห่อเหิม ก็ว่า.
• มเหสีหม้ายของกษัตริย์    พระพันปีหลวง พระราชชนนี
• ประเหส    ปฺระเหด ก. ประมาท. (ข. ปฺรแหส).
• ครุมเครือ    คฺรุมเคฺรือ ว. คลุมเครือ.
• อโหสิกรรม    อะ- น. กรรมที่เลิกให้ผล; การเลิกแล้วต่อกัน, การไม่เอาโทษแก่กัน. (ป. อโหสิกมฺม).

• อัครมเหสีปฏิเสธที่จะยอมรับหลานสาวของแอนนาอย่างเด็ดขาด
• อัครมเหสีมาเรียเฟโดรอฟนาในเดนมาร์ก