อุปาณ- คือ

• อุปานะ-
  ว. เปรียบเทียบ เช่น อุปาณวาจา ว่า การกล่าวเปรียบเทียบ. (ปาเลกัว).

• อุ     น. น้ำเมาชนิดหนึ่ง ใช้ปลายข้าวและแกลบประสมกับแป้งเชื้อแล้วหมักไว้.
• อุป     pref. คำประกอบหน้าศัพท์ที่มาจากบาลีและสันสกฤต แปลว่า รอง ชื่อพ้อง: รอง
• อุปาณ     อุปานะ- ว. เปรียบเทียบ เช่น อุปาณวาจา ว่า การกล่าวเปรียบเทียบ. ( ปาเลกัว ).
• ปา     ก. ซัดไปด้วยอาการยกแขนขึ้นสูงแล้วเอี้ยวตัว; ( ปาก ) คำใช้แทนกิริยาได้หลายอย่างแล้วแต่คำประกอบที่ทำให้รู้ว่าเกินกว่าที่คาดคิด, มักใช้ว่า ปาขึ้นไป
• ปาณ     -นะ น. ลมหายใจ; สัตว์มีชีวิต, ชีวิต. ( ป. ; ส. ปฺราณ).
• ปาณ-     -นะ น. ลมหายใจ; สัตว์มีชีวิต, ชีวิต. ( ป. ; ส. ปฺราณ).
• ปาณิ    น. มือ, ฝ่ามือ. (ป., ส.).
• ปาณี    ๑ น. มือ, ฝ่ามือ. (ป., ส.). ๒ น. สัตว์, คน. ว. มีลมหายใจอยู่, ยังเป็นอยู่. (ป.; ส. ปฺราณินฺ).
• ปาณก    -นะกะ- น. หนอน, สัตว์มีชีวิต. (ป.).
• ปาณก-    -นะกะ- น. หนอน, สัตว์มีชีวิต. (ป.).
• ปาณทัณฑ์    น. โทษถึงชีวิต. (ป.; ส. ปฺราณทณฺฑ).
• ปาณภูต    น. สัตว์เป็น. ว. มีลมหายใจ. (ป.; ส. ปฺราณภูต).
• ปาณะ    -นะ น. ลมหายใจ; สัตว์มีชีวิต, ชีวิต. (ป.; ส. ปฺราณ).
• ปาณิดล    น. ฝ่ามือ. (ป., ส. ปาณิตล).
• ปาณิมุกต์    น. ศัสตราที่พุ่งด้วยมือ เช่น หอก หลาว. (ส.).